Akdeniz Sağlık

Sağlık idarecilerinin derneğine ait bir sitede bu deneme yazılarının olması bence çok gereksiz.Tamam arkadaş iyi yazmış ama burası bir edebiyat platformu değil ki. Burda SİYO ların sorunları olmalı.

Belma hanım
değerli meslektaşım
tabiki sorunları paylaşalım, tabiki birbirimizden haberdar olalım
ancak hayatımızda sorunlardan başka şeylerde yer olmalı bu nedenle sitemizde çeşitli konulara ve yazılara yer vermekteyiz

İyi anladık,güzel söylüyorsunuz da,biz SİYO luların o kadar çok sorunları var ki karnımızı doyurmak için kuru sofraya razıyız.

Belma hanım
gelin size sitede bir köşe açalım buradan SİYO sorunlarını sizinle dile getirelim kuru sofrayı hep birlikte oturalım

Edebiyat, kullandığı malzemeyi yaşamın tüm alanlarından sağlayan soyut bir yapıya sahiptir.Yani edebiyat, yaşam labirentine yukarıdan bakarak,olup bitene kendi usulleri ile açıklama getirmektedir.İnsanlık tarihi kadar eski olan edebiyatın, konusu olmaktan kaçabilmiş bir insan davranışı da herhalde yoktur.
Bu sebeple Sağlık İdarecilerini de, tek yaşamsal eylemleri hastane yönetmek olan robotlar olarak görmemek lazım.Onların da her insan gibi üzüntüleri,sevinçleri,hataları,pişmanlıkları,duygusallıkları olduğunu unutmamak lazım.
Bilakis içinde edebiyatın olmadığı yazılar; kurudur,can sıkıcıdır.Ya da insanın sadece karnını doyurabileceği özensiz, iştah açmayan bir sofraya gibidir.

Saygılarımla

ölüm ve modern zamanlar demişsiniz yazınızda ancak günümüz insanının içinde bulunduğu çıkmazları daha çok işlemiş ve tıpkı bu çağın insanı gibi ölümü bir sırlı gizem ve yokoluş biçiminde yansıtmışsınız maalesef tıpkı modern çağın insanının içine düştüğü durum gibi modern çağın düşüncesiyle ölümü yazmışsınız, İbn Arabi gibi Mevlana gibi düşünürlerin ölüm üzerindeki yazılarına bakarsanız ölümü bir düüğün gecesi gibi bir vuslata eriş gibi işlerler sanki bunu öyle ustaca işlerlerki kelimler kendi içinde raks eder ben modern çağlardaki ölüm yaklaşımına değil o zamanların büyük düşünürlerin eserlerindeki gibi bir ölüm istiyorum ve arzuluyorum.
Saygılar sunar yazılarınızın devamını beklerim.

Eleştirinizde haklısınız.Ben yazımda ölüme, modern zaman insanının korku dolu penceresinden baktım. Ölüm, çalışmak-tüketmek arasında sıkıştırılmış yaşamlara unutturulduğu için çok korkulan bir konudur.Belki de kendi sonunu unutmak,görmezden gelmek insana en kolay gelen yoldur.Lakin öyle olma sa kendi yaşamının hakimiyetini elinde tutamayan insanların dünyasında bu kadar zalimlikler olabilir mi?

Bahsettiğiniz İbn Arabi ve Mevlana gibi düşünürler,tüm yaşamlarını ölümle birlikte yaşadılar.Kaçmadıkları için unutmaya çalışmadılar,korkmadılar. Bir insanın kendi sonuna hazır olabilmesi için ya çok derin manevi birikim gerekir ya da boşvermiş bir aylaklık.Boşvermiş aylakların ve ölümün farkında, bir hırka bir döşekle yetinip, dünyasal kaygısı olmayan dervişlerin zamanımız dünyasında varolma şansı da maalesef hiç kalmamıştır.

O zaman durum gösteriyor ki modern çağ insanlarının, hem yaşamın zorlukları ile baş edebilmesi hem de kendi sonuna hazırlıklı olması gerçekten çok güç bir durum. Yine sonuç olarak insan kalabalıkları, kolay olanı seçeçek ve modern dünyanın albenisi bol nimetlerinin esiri olacaktır.Çalışmaktan arta kalan boş zamanlarında ise hobi adı verilen yapay etkinliklerle kendisi ile başabaşa kalmasını engelleyecek,kendi varlığını düşünmekten ölüm kapısını çalıncaya kadar kaçacaktır.

Saygılarımla

Sakir abi basarilar dilerim yazilarin için !
Devamini bekleriz

Sufi inanışına göre doğum; ölüme atılan ilk adım, ölüm ise sonsuzluğa atılan ilk adım olarak değerlendirilir.Sizin değerlendirmenizde de her an ölüme biraz daha yaklaştığımızı söylüyorsunuz doğmakla attığımız ilk adımla başlıyoruz aslında ölmeye.Fani düşünceler ne kadar karamsar diyebilir belki ama aslında yaşanılan ömrün her anının farkında olarak yaşarsak ölüm hiç de kötü bir olay değil.Ne de olsa sonunda bir vuslat var...

Sufi inanışına göre doğum; ölüme atılan ilk adım, ölüm ise sonsuzluğa atılan ilk adım olarak değerlendirilir.Sizin değerlendirmenizde de her an ölüme biraz daha yaklaştığımızı söylüyorsunuz doğmakla attığımız ilk adımla başlıyoruz aslında ölmeye.Fani düşünceler ne kadar karamsar diyebilir belki ama aslında yaşanılan ömrün her anının farkında olarak yaşarsak ölüm hiç de kötü bir olay değil.Ne de olsa sonunda bir vuslat var...

Sufi inanışına göre doğum; ölüme atılan ilk adım, ölüm ise sonsuzluğa atılan ilk adım olarak değerlendirilir.Sizin değerlendirmenizde de her an ölüme biraz daha yaklaştığımızı söylüyorsunuz doğmakla attığımız ilk adımla başlıyoruz aslında ölmeye.Fani düşünceler ne kadar karamsar diyebilir belki ama aslında yaşanılan ömrün her anının farkında olarak yaşarsak ölüm hiç de kötü bir olay değil.Ne de olsa sonunda bir vuslat var...